Minsan akong sinapian ng kaluluwa ng pagkamalikhain, at dahil dito nakabuo ako ng isang kanta. Ito na ang aking ikatlong komposisyon mula nang magsimula akong sumubok sa pagsusulat ng kanta noong nasa high school pa ako. Borador pa lamang ang lyrics at ang recorded sound, pero mahigit kumulang ito na talaga ang tono at ang mga salitang gusto kong gamitin.
Lagi na lang akong nahuhuli sa mga iniisip mo
Di na nagtataka, alam kong nasa sulok lang ako
Sinasantabi, tahimik na nagmamasid sa malayo
Lagi na lang akong pangalawa sa mga pinipili mong
Samahan, kausapin, tanungin ang damdamin
Laging nag-aabang sa pagkakataong ako’y iyong unahin
Sabi ko sa aking sarili na hindi ko na ipipilit pa
Ang mga bagay na hindi na maaari o hindi para sa akin talaga
Sumpa ko sa aking sarili na hindi na ‘ko aasa pa
Nang higit pa rito sa kung anong meron tayo ngunit bakit ba
Ang puso ko ay kumukontra
Kasama man kita, mistulan kang bula agad nawawala
Malaman mo lang na siya’y naririyan ikaw ay lilisan
Maiiwang nakatanga, nagtataka kung balik mo’y kailan
Lagi na lang akong pangalawa sa mga pinipili mong
Samahan, kausapin, tanungin ang damdamin
Laging nag-aabang sa pagkakataong ako’y iyong unahin
Sabi ko sa aking sarili na hindi ko na ipipilit pa
Ang mga bagay na hindi na maaari o hindi para sa akin talaga
Sumpa ko sa aking sarili na hindi na ‘ko aasa pa
Nang higit pa rito sa kung anong meron tayo ngunit bakit ba
Ang puso ko ay kumukontra
