Panibagong Pagbabago..

Ewan ko ba kung ano ang meron sa araw na ito. Parang sobrang nakakadismaya, nakakalungkot, parang may malaking nawala sa 'kin. Magulo...

siguro kaya ganito ang pakiramdam ko ay dahil sa panahon..(oo panahon dahil nakakaapekto siya sa "mood" ng mga tao) umuulan eh, parang umiiyak nang todo ang langit. malamig at parang ayaw mong gumawa ng kahit anong magpapahirap o magpapagulo ng isip mo. Ang problema ay imposible ko yun magawa. Unang-una, sa skul ay hindi pwedeng hindi paganahin ang utak. Hindi pwedeng walang "effort" sabi nga nila. Ang hirap talaga gawin ang gusto kong gawin ngayon: ang magpahinga.

Nakadagdag pa tuloy sa mga iniisip ko yung mga dapat ipapasa RAW NGAYON..lalo na yung THE (na pinagpuyatan ko noong sabado..alas tres na ng umaga ako natapos..) Tapos malalaman ko lang na hindi pala tatanggapin yun kung ipasa bukas. Eh hindi ko naman kasi alam na hanggang ngayong araw lang yun. Eh kung alam ko lang, eh 'di sana dinala ko na kaninang umaga yung project ko. Nasayang pa tuloy yung pagod ko. Nakakadismaya dahil ang laking kabawasan nun sa grade ko, at isa pa ay yung oras at hirap na ginugol ko roon, parang nabalewala lang :(

Hindi ko pa nagustuhan yung ginawa ko kanina sa physics long test. Parang wala ako sa sarili ko noong sinasagutan ko yon. Ang hirap sa totoo lang, at ang masama pa noon ay halos lahat ng sagot ko ay hindi sigurado. (Ngayon, ang sigurado lang ay bagsak na ako sa long test na 'yon)...

Ah, school..parang sinisira ang buhay ko ngayon...nararamdaman ko na ang pagka-"stress" ko sa mga gawain..hay, sana matapos na itong linggong ito...

Maliban sa panahon, at mga problema sa school..isa pang nagpapalungkot sa akin ay ang pag-alis ng Math teacher namin :( Nakakaiyak. Wala tuloy akong gana kanina. Alam kong masamang magkumpara ng isang tao sa ibang tao. Pero 'di ko maiwasan gawin yun. Iba talaga ang teacher namin ngayon (kahit nakakakilala pa lang namin sa kanya) Hay, ewan ko kung bakit ganito ako. Sana bumalik na lang si Sir Belardo :(( Nakakamiss talaga ang isang tao kapag wala na siya (isang malaking kabaliktaran ng buhay..) Ngayon lang ako sobrang nalungkot o naapektuhan sa pag-alis ng isang teacher. Siguro dahil marunong siya umintindi sa mga estudyante niya, magaling siya magturo at dahil dalawang taon ko rin siyang naging teacher. Basta, lahat ng magagandang katangian ng isang teacher ay nasa kanya na....

Sana lang ngayon, matututnan kong maging matatag...at magkaroon pa ng pag-asa..

Sana nga lang dapuan ako nung pag-asa at inspirasyon.. :(

pagsunod sa pangarap..

sa ngayon, naguguluhan pa rin ako kung ano talaga ang gusto kong gawin sa buhay ko. minsan nga eh naiisip kong "wala kong pangarap sa buhay." ngunit nang matapos kong basahin ang libro ni Paulo Coelho na The Alchemist, medyo nag-iba ang isip ko. parang may nagsasabi sa akin na imposibleng wala kong pangarap dahil ayon sa librong ito, ang pangarap mong gawin ang misyon mo sa buhay. ito ang rason kung bakit ka ginawa ng Nasa Itaas.

nakakatuwang isipin pero ang dami kong natutunan. sobrang tumatak sa akin ang kwentong ito at talagang nabuhayan ako ng loob tungol sa pangangarap at sa pagsunod nito. parang ang librong ito ang nag-uudyok sa akin na hanapin ang sarili ko. parang ang batang tauhan ng kwetong si Santiago. ang pagkakaiba lamang namin ay may pangarap siya, alam niya kung ano ang gusto niyang patunguhan. samantalang ako naman ay wala; lito pa rin sa kung anong gagawin ko. ngunit hindi naman siya talaga naiiba sa akin, siguro ang isang bagay na pagkakapareho namin ay mayroon kaming hinahanap: hinahanap ang tamang daan. siya ay naghahanap sa kayamanang nakatago sa Pyramid ng Egypt, ako nama'y hinahanap ang totoong ako. hinahanap ang daan kung saan ako dapat mapadpad, at kung ano nga ba ang aking "passion" (ang salitang gasgas na gasgas na sa mga "requirement" ng mga kolehiyo o unebersidad sa mga estudyanteng hinahanap nila, tulad na lang ng "The One School" haha!)

ang librong ito ay talaga namang "insipiring." ang istorya ay napakaganda, na parang gusto mong maging tulad ni Santiago. marami kang matututunan sa mga dialogo ng mga tauhan. sa sobrang ganda ng mga linya nila ay 'di ko maiwasag isulat ang mga ito. hindi ko binitawan ang librong ito hanggat hindi ko pa natatpos. ito ang unang beses na wala pang isang araw ay natapos kong tapusin ang isang libro at hindi mabagot dito.

wala akong masabi kundi napakagaling ng ipagkakasulat nito. napakagaling din ng nag-isip nito, at iyon ay ang sumulat. ngayon, napapaisip tuloy ako. gusto ko rin maka-"inspire" ng ibang tao. gusto kong may matutunan sila sa akin (kahit na iniisip kong isa lamang akong inutil na nananaginip) parang gusto kong maging tulad niya.

pero, hindi ko pa talaga alam ang magiging takbo ng buhay ko.

siguro, mapapaliko rin ako roon.

kabaliktaran

nasuspinde lang naman ang klase ngayong araw na 'to. nag masama eh exams namin. mas gusto naming tapusin na ang exams na ito. at tutal eh hanggang 11:00 am lang naman kami papasok. ano ba naman yung kaunting oras na yun? para rin naman yun sa amin. buti nga at ayaw na naming umabot ng isa pang linggo ang exam na ito. pero ayun ang mga magagaling na nagsabing walang pasok. (sinayang lang naman nila ang isang araw na sana ay may natapos o may nagawa na)

kakaiba talaga, kung kailan handang-handa at gustong-gusto namin pumasok eh saka naman natigil ang klase. sila ngayon ang ayaw magpapasok sa amin sa eskwelahan! hay, baliktad talaga ang utak ng mga tao!

ngayon, nakakatamad tuloy mag-aral..hay ewan..

umaaraw kasi ngayon eh...ANG TAAS NG ARAW SA AMIN..yung tipong hindi umuulan..ang liwanag ng paligid. mapapaisip talga ang kahit sino kung bakit walang pasok...

bakit nga ba wala?!

upcat...bukas na pala kita makikilala!

oo...bukas na nga ang simula ng UPCAT (University of the Philippines College Admission Test)...6:30 ng umaga ang simula ng "pakikigiyera ko ng gabi" (sabi ni Sir Bigs)...bakit giyera sa gabi? sabi niya, hindi mo na raw kasi malalaman kung ano ang nangyari...parang mawawala ka lang naman sa sarili mo.

hay...eto na nga yung pinaka-importanteng "admission test" na kukunin ko...hindi ko alam, pero sobrang gusto kong pumasok sa unibersidad na ito. maganda kasi ang edukasyon, mura talaga ang matrikula, at malapit lang lakbayin...yun nga lang, problema ko ay kung makakapasa kaya ako? sabi nila, isa ito sa mga pinakamahihirap pasahan na unibersidad. unang una, dahil ang daming kukuha nito. sabihin nating 60,000..at ang kukuin lang nila ay mga 7,000...siguro naman alam mo na kung ilang porsyento ng pag-asa mong makapasok dito. sa akin, siguro mga 10%, maliit sa kung maliit. pero, isipin mo naman, ilang tao ang kalaban mo, ilang utak na matatalino at ilang mga genius galing sa iba't ibang probinsya o lugar ang hahamunin mo!? ANG DAMI DIBA?!

nagiging imposible na sa aking maging positibo. may mga kilala akong masasabi kong mas matatalino talaga sakin (hindi hamak) ang hindi nakapasa. EH AKO PA KAYA na hamak na "average" na estudyante?! hay..mahirap na ring umasa, masakit kasing tanggapin kung hindi pala mapapasayo kung ano ang gusto mo eh..tulad nito..

kumuha ako ng mga "non quota" courses dito sa UP. dahilan ko ay gusto kong bigyan kahit konting "chance" ang sarili ko na makapasok. at masabi ko naman na hindi ko pinatalo ang sarili, at hindi ako ambisyosa na kumuha ng mahirap pasukan na kurso. sabi nga nila "CREAM OF THE CROP" gasgas na gasgas na linya na sinasabi nila tungkol sa mga kinukuha o pinapasa ng UP. nakakainis pakinggan...dahil sa tingin ko...isa lang ako sa mga crop na yan...at hinding-hindi ako mapapabilang sa "CREAM"

nakakatawa, dahil kahapon noong nag-aaral ako (OO, nag aaral ako!)..nalaman ko na 50% pala ang "chance" mong makapasok sa UP kung ang pangalawang pinili mong campus ay ung "regional campus" tulad ng up los banos, up baguio atbp. ayun naman eh...ang up manila at up diliman ang may PINAKAMATAAS NG CUT-OFF NG UPG. kamusta naman ako? eh yun lang naman ang pinili kong dalawang campus (ambisyosa rin pala ako..nagkamali ako sa sinabi ko kanina..pero dahil hindi ko naman alam na ganun pala)...ayan, nabwasan pa lalo ang porsyento ko na makapasok dito. kung 10% kanina, ngayong 5% na lamang.

BAKIT PO ANG HIRAP?!!?!! nakakaiyak...nag-aral nga ako kahapon...pero sa tingin ko hindi pa sapat yung mga inaral ko at yung mga na "absorb" ko mula kahapon. hindi naman ako nakapag review classes nung summer. at lalong hindi ako nakakapag-aral nang regular nuong mga nakaraang linggo sa damin ng mga ginagwa ko at sa mga nangyari sa akin. at ngayon naman, bawal na mag-aral..dapat magpahinga na lang daw. wala naman daw kasing mararating ang "CRAMMING" (na balak ko sana gawin ngayon..hmmm...)

hindi ko alam kung ano'ng mangyayari sa akin bukas sa giyreang ito. at suntok sa buwan din na malaman ko ang mga lalabas sa exam na ito. sa ngayon, pinagdarasal ko nalang ang sarili ko at siyempre ang iba pang mga kukuha rin nito.

sana talaga, sumabit manlang ako dito. kahit ako yung pang 7,000 o panghuling estudyanteng kukunin nila (kung 7,000 nga ang kukunin nila), masaya na ako!

 

lab rep..

Dati ang lab reports nung 1st to 4th year eh napakadali, yung tipong kahit hindi mo "karirin/careerin" tatama parin yung sagot mo. Unang-unang rason kasi, eh ang iiksi lang naman ng mga tanong sa mga lab reports dati. Pangalawa, ang dali gawin ng mga yun: simple. Pangatlo, at pinakahuling rason, ang mga sagot ay pwedeng-pwedeng mahanp sa internet. Walang kapawis-pawis, walang nasasayang na pagod sa paggawa ng mga iyon.
Kung dati namamani ko lang ang mga lab reports, ngayon: HEEEELLP! Kailangan ko ng mga matatalinong tutulong sa akin!
Unang-una, ang haba ng mga tanong. Pangalawa, ang hihirap ng tanong. Dati rati, kahit hanapin mo lang sa internet eh masasagot mo yun kahit hindi mo na pag-aksayahan ng panahon sa pagsagot. Pero, iba na talaga... HINDI PWEDENG HINDI MO GAWIN!
Nakakabaliw na talaga! prang lalong lumalala ang pag-aaral bawat taon na lumilipas at tumataas ang lebel mo! hahaha!
Sana maging maayos din 'to at makaya rin ang lahat ng mga gagawin..
Lord help us!

ah...4th yr. life..

nakakapanibago, parang kailan lang mangmang pa ko sa mga bagay-bagay. ngayon, na sa huling taon na ako ng high school. ang bilis talaga. parang bago ang lahat, parang nagsisimula ulit sa una...kakaiba talaga..di ko lubos maisip ang lapit na matapos ng high school, pero matagal pa ang isang taon (medyo malabo yun...hahaha)

nakakatawa pero gusto ko na matapos ang taon na ito para makapagsimula ng panibago sa college..pero naiisip ko na ayaw ko mahiwalay sa mga taong malapit sa akin..(malabo ulit yun)..ngayon kasing 4th yr, akala ko mas madali na ang lahat..akala ko pwede na ako makapagpahinga kahit papaano...yun pala mali...

mas humirap...napansin ko...parang madalas na nahihirapan at naguguluhan ako sa mga tinuturo ng mga teachers (lalo na sa mga subjects na dati hindi naman ako hirap intindihin)..minsan nawawalan na tuloy ako ng pag-asa...lalo na sa college (at mga entrance tests)...ang gulo ng utak ko ngayon...parang kung anu ano yung mga iniisip ko...hindi ako makapagdesisyon ng maayos..ni hindi ko na nga alam kung ano ang pangarap ko (o kung meron ba talaga ako nun..)

ewan ko...hindi ko mapaliwanag etong magulong bagay na nararamdaman ko..siguro nangangapa lang ako ulit dahil sa naninibago ako...

sana matapos na rin 'to...